Beza to niezwykle lubiany, a przy tym uniwersalny wyrób cukierniczy. Jako ciastko często podawana jest bez żadnych dodatków, jednak może funkcjonować także w postaci dekoracji różnych tortów oraz innych wypieków. Tradycyjna beza składa się tak naprawdę jedynie z dwóch składników – białek jaj kurzych oraz cukru. W zależności od temperatury pieczenia i stopnia ostudzenia, wyrób ten może być w środku kruchy lub delikatnie ciągliwy. Istnieją różne rodzaje bez, a każda z nich cechuje się nieco innym sposobem przygotowania.
Beza francuska
Beza francuska jest najbardziej podstawową, najczęściej spotykaną formą bezy. Przysmak ten powstaje poprzez ubicie na sztywno białek z cukrem. Jajka powinny posiadać temperaturę pokojową, dlatego należy wyjąć je z lodówki na pół godziny przed ubijaniem. Warto pamiętać, aby do białek nie przedostała się nawet odrobina żółtka – zawarty w nim tłuszcz mógłby zepsuć bezę. Po ubiciu sztywnej piany, należy łyżka po łyżce wsypać cukier oraz nieustannie miksować. Jeżeli cukier będzie dodawany za szybko lub w nadmiernej ilości, krem do bezy może stać się mniej sztywny oraz lejący. Taka konsystencja utrudnia formowanie stożków, jednak nie przeszkadza w pieczeniu. Należy układać porcje na powierzchni nieprzywierającej, np. pergaminie do pieczenia. Beza francuska bardzo dobrze nadaje się do suszenia, w trakcie którego zyskuje charakterystyczną chrupkość.
Beza włoska
Bezę włoską przygotowuje się na ciepło. Jej konsystencja przypomina ciepłe lody, przez co formą znacząco odbiega od francuskiej. Nie osiąga takiej samej chrupkości, a raczej klei się do zębów. Przysmak ten najczęściej podawany jest razem z syropem. Suszenie bezy włoskiej trwa bardzo długo, dlatego raczej się tego nie praktykuje. Do jej przygotowania najlepiej wykorzystać robot kuchenny lub stojący mikser, który posłuży do ubijania białek. Syrop do bezy włoskiej musi posiadać odpowiednią temperaturę, dlatego warto wyposażyć się w termometr kuchenny. Wodę i cukier należy połączyć i zagotować, aż całość bez mieszania osiągnie temperaturę 117-125 stopni. Aby syrop się nie skarmelizował i przypalił na brzegach garnka, można delikatnie usunąć go pędzelkiem. Gotową masę należy wlać do ubitej na sztywno piany oraz zmiksować. Beza włoska jest bardziej stabilna od francuskiej, przez co nadaje się krótkiego zapiekania.czy przykrywania tart.
Beza szwajcarska
Bezę szwajcarską także robi się na ciepło, przygotowując specjalną kąpiel wodną. Odparowująca woda ogrzewa miskę z cukrem, ubitymi białkami oraz dodatkiem soku z cytryny. Obecność cukru sprawia, że białko nie ulega ścięciu w temperaturze dochodzącej do nawet 75 stopni. Bakterie salmonelli giną w temperaturze 70 stopni w ciągu jednej minuty, dlatego nie ma obawy przed ewentualnym zakażeniem. Pod wpływem pasteryzacji beza staje się bezpieczna w konsumpcji, nawet bez dodatkowej obróbki termicznej. Jej konsystencja jest bardzo kremowa, a faktura błyszcząca. Beza szwajcarska charakteryzuje się największą stabilnością, jednak nie nadaje się do suszenia. Lepiej oblać ją czekoladą i podawać w formie ciepłych lodów, bądź też zjeść z dodatkiem kremu. Idealnie sprawdza się jako wierzch cytrynowej tarty, a po upieczeniu zyskuje brązowy kolor. Szwajcarską bezę przerobić można także na krem maślany, dodając po ostudzeniu masło i ekstrakt waniliowy.
Beza Pavlova
Beza Pavlova charakteryzuje się chrupiącym wierzchem oraz delikatnym, piankowym środkiem. Poza białkami i cukrem, należy do niej dodać odrobinę skrobi. Dla lepszego ubicia warto też uzupełnić całość szczyptą soli, a smak podkreślić sokiem z cytryny. Beza ta znana jest również jako Tort Pavlova, ponieważ podaje się ją z kremem. Do jego przygotowania wystarczy serek mascarpone oraz cukier puder, które należy wymieszać z ubitą na sztywno śmietanką kremówką. Przepis na beze Pavlova znaleźć można na blogu: https://kulinarneprzeboje.pl/beza-pavlova/. W jego zasobach dostępne są również inne intrygujące pomysły na doskonałe domowe desery, a także różne potrawy, napoje, przystawki oraz pozostałe przysmaki.
